Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ium (ōrum

  • 1 moenia

    I ium (ōrum Tert) n.
    1) городские стены (moenibus urbem cingere C или circumdăre Fl, Vtr; m. urbis V)
    2) укрепления, укреплённое место, оплот (Alpes m. Italiae L)
    3) городская черта, (собственно) город ( внутри стен) (Syracusarum m. ac portus C; m. triplĭci circumdăta muro V; in una moenia convenire Sl)
    4) здание, строение, жилище, дом, дворец
    5) стены ( theatri Lcr); стенки, борта ( navis O)
    6) окружность, пределы ( caeli O)
    II moenia, ium n. арх. Cld = munia

    Латинско-русский словарь > moenia

  • 2 Hilaria

    празднества в честь Кибелы Lampr, Macr

    Латинско-русский словарь > Hilaria

  • 3 Altaii

    - orum Montes - ium m pl
    Altaï (Monts Altaii)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Altaii

  • 4 thermae

    [st1]1 [-] thermae, ārum, f.(s.-ent. aquae): - [abcl][b]a - sources d'eau chaude. - [abcl]b - les thermes (bains publics avec étuve, bains chauds, tièdes et froids et salles de massage); les bains chauds. - [abcl]c - Juv. (= thermopolium) cabaret où l'on vend des boissons chaudes.[/b]    - cf. gr. θερμός: chaud. [st1]2 [-] Thermae, ārum, f.: Thermes (= Termini, ville de Sicile).    - Thermitanus, a, um: de Thermes.    - Thermitani, ōrum, m.: les habitants de Thermes.    - Thermitenses, ium, m.: les habitants de Thermes.    - Thermenses, ium, m.: Inscr. les habitants de Thermes.
    * * *
    [st1]1 [-] thermae, ārum, f.(s.-ent. aquae): - [abcl][b]a - sources d'eau chaude. - [abcl]b - les thermes (bains publics avec étuve, bains chauds, tièdes et froids et salles de massage); les bains chauds. - [abcl]c - Juv. (= thermopolium) cabaret où l'on vend des boissons chaudes.[/b]    - cf. gr. θερμός: chaud. [st1]2 [-] Thermae, ārum, f.: Thermes (= Termini, ville de Sicile).    - Thermitanus, a, um: de Thermes.    - Thermitani, ōrum, m.: les habitants de Thermes.    - Thermitenses, ium, m.: les habitants de Thermes.    - Thermenses, ium, m.: Inscr. les habitants de Thermes.
    * * *
        Thermae, thermarum, plur. num. Mart. Estuves.

    Dictionarium latinogallicum > thermae

  • 5 lipara

    Lipara, ae, f. (Liparē, ēs, f.; Liparae, ārum, f.) Lipara (une des îles Eoliennes).    - Liparaeus, a, um: de Lipara.    - Liparaensis (Liparensis), e: de Lipara.    - Liparaenses (Liparenses), ĭum, m.: les habitants de Lipara.    - Liparaei, ōrum, m.: les habitants de Lipara.    - Liparitanus, a, um: de Lipara.    - Liparitani, ōrum, m.: les habitants de Lipara.
    * * *
    Lipara, ae, f. (Liparē, ēs, f.; Liparae, ārum, f.) Lipara (une des îles Eoliennes).    - Liparaeus, a, um: de Lipara.    - Liparaensis (Liparensis), e: de Lipara.    - Liparaenses (Liparenses), ĭum, m.: les habitants de Lipara.    - Liparaei, ōrum, m.: les habitants de Lipara.    - Liparitanus, a, um: de Lipara.    - Liparitani, ōrum, m.: les habitants de Lipara.
    * * *
        Lipara, liparae. Celsus. Onguent.

    Dictionarium latinogallicum > lipara

  • 6 Locri

    Locrī, ōrum, m. (Λοκροί), I) die Bewohner der Landschaft Lokris und zwar im Norden die Locri Epicnemidii (Λοκροὶ Επικνημίδιοι), Plin. 4, 27, im Süden die Locri Opuntii (Λοκροὶ Ὀπούντιοι), im Westen die Locri Ozolae (Λοκροὶ Ὀζόλαι), Plin. 4, 7: griech. Nom. Locroe, Titel eines Theaterstücks des Menander, Quint. 10, 1, 70. – Dav.: a) Locrēnsēs, ium, m., die Lokrenser, Lokrer, Liv. 33, 34, 8. – b) Locris, idos, f. (Λοκρίς), α) eine Lokrerin, Catull. 66, 54. – β) die Landschaft Lokris in Griechenland, Liv. 26, 26, 2 u.a. Mela 2, 3, 4 u. 5 (2. § 39 u. 40). – II) Stadt in Unteritalien, im Bruttischen, eine Kolonie der griech. Lokrer mit dem Beinamen Epizephyrii (Επιζεφύριοι), jetzt Ruinen bei Motta di Borzano, Liv. 29, 6 sqq.: deren Einw. ebenf. Locrī, ōrum, m., die Lokrer, Cic. de nat. deor. 2, 6 u.a. Liv. 22, 61, 12; od. Locrēnsēs, ium, m., die Lokrenser, Cic. Verr. 5, 90. Liv. 23, 30, 8 u.a.

    lateinisch-deutsches > Locri

  • 7 aplustre

    ăplustre, is, n. aplustre (ornement de la poupe d'un vaisseau).    - surtout au plur. ăplustrĭa, ĭum, n. ou ăplustra, ōrum.    - voir hors site aplustre.
    * * *
    ăplustre, is, n. aplustre (ornement de la poupe d'un vaisseau).    - surtout au plur. ăplustrĭa, ĭum, n. ou ăplustra, ōrum.    - voir hors site aplustre.
    * * *
        Aplustre, aplustris, n. g. pluraliter aplustria, et per Syncopen aplustra, genitiuo aplustrium. Silius. Lucan. Ornemens, ou enrichissemens et embelissemens de navires.

    Dictionarium latinogallicum > aplustre

  • 8 capsa

    [st1]1 [-] capsa, ae, f.: - [abcl][b]a - boîte, coffre (boîte en bois dans lequel les écoliers portent leurs livres). - [abcl]b - Mart. boîte, coffre (pour conserver les fruits).[/b]    - [gr]gr. κάψα.    - voir hors site capsa. [st1]2 [-] Capsa, ae, f.: Capsa (ville de Numidie).    - Capsenses, ium (Capsitani, ōrum), m.: les habitants de Capsa.
    * * *
    [st1]1 [-] capsa, ae, f.: - [abcl][b]a - boîte, coffre (boîte en bois dans lequel les écoliers portent leurs livres). - [abcl]b - Mart. boîte, coffre (pour conserver les fruits).[/b]    - [gr]gr. κάψα.    - voir hors site capsa. [st1]2 [-] Capsa, ae, f.: Capsa (ville de Numidie).    - Capsenses, ium (Capsitani, ōrum), m.: les habitants de Capsa.
    * * *
        Capsa, capsae. Plin. Un coffre, Une casse, Une layette.
    \
        Si te semel ad meas capsas admisero. Ci. Si je te laisse approcher de mes coffres.

    Dictionarium latinogallicum > capsa

  • 9 Ălăbanda

    Ălăbanda, ae, f. (Ălăbanda, ōrum, n.) Alabandes (ville de Carie).    - Ălăbandīs, ĭum (Ălăbandenses, ĭum), m.: les habitants d'Alabandes.    - Ălăbandĭcus (Ălăbandēnus, Ălăbandēus), a, um: d'Alabandes.    - Ălăbandēni, ōrum, m.: les habitants d'Alabandes.    - Ălăbandĭnus, a, um: d'Alabandes.    - Ălăbandĭna, ae, f. (s.-ent. gemma): pierre d'Alabandes.    - Ălăbandus, i, m.: Alabandus (dieu, fondateur d'Alabandes).

    Dictionarium latinogallicum > Ălăbanda

  • 10 Locri

    Locrī, ōrum, m. (Λοκροί), I) die Bewohner der Landschaft Lokris und zwar im Norden die Locri Epicnemidii (Λοκροὶ Επικνημίδιοι), Plin. 4, 27, im Süden die Locri Opuntii (Λοκροὶ Ὀπούντιοι), im Westen die Locri Ozolae (Λοκροὶ Ὀζόλαι), Plin. 4, 7: griech. Nom. Locroe, Titel eines Theaterstücks des Menander, Quint. 10, 1, 70. – Dav.: a) Locrēnsēs, ium, m., die Lokrenser, Lokrer, Liv. 33, 34, 8. – b) Locris, idos, f. (Λοκρίς), α) eine Lokrerin, Catull. 66, 54. – β) die Landschaft Lokris in Griechenland, Liv. 26, 26, 2 u.a. Mela 2, 3, 4 u. 5 (2. § 39 u. 40). – II) Stadt in Unteritalien, im Bruttischen, eine Kolonie der griech. Lokrer mit dem Beinamen Epizephyrii (Επιζεφύριοι), jetzt Ruinen bei Motta di Borzano, Liv. 29, 6 sqq.: deren Einw. ebenf. Locrī, ōrum, m., die Lokrer, Cic. de nat. deor. 2, 6 u.a. Liv. 22, 61, 12; od. Locrēnsēs, ium, m., die Lokrenser, Cic. Verr. 5, 90. Liv. 23, 30, 8 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Locri

  • 11 Tralles

    1.
    Tralles, ĭum, f., a town in Lydia, the modern Aidin Guzel - Hissar, Cic. Fl. 24, 57; 29, 71; id. Agr. 2, 15, 39; id. Att. 5, 14, 1; id. Fam. 3, 5, 1; id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 17; Caes. B. C. 3, 105, 5; Liv. 37, 45; Juv. 3, 70.—Called also Trallis, Plin. 5, 29, 29, § 108.—Hence, Trallĭānus, a, um, adj., of or belonging to Tralles, Trallian:

    quasi vero Trallianus fuerit Demosthenes,

    i. e. a native of Tralles, Cic. Or. 70, 234; cf. id. Phil. 3, 6, 15.—In plur. subst.: Trallĭā-ni, ōrum, m., the inhabitants of Tralles, the Trallians, Cic. Fl. 22, 52 sq.
    2.
    Tralles, ĭum, m., a people of Illyria, Liv. 31, 35; 37, 39 and 40.—Called also Tralli, ōrum, Liv. 27, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > Tralles

  • 12 Tralli

    1.
    Tralles, ĭum, f., a town in Lydia, the modern Aidin Guzel - Hissar, Cic. Fl. 24, 57; 29, 71; id. Agr. 2, 15, 39; id. Att. 5, 14, 1; id. Fam. 3, 5, 1; id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 17; Caes. B. C. 3, 105, 5; Liv. 37, 45; Juv. 3, 70.—Called also Trallis, Plin. 5, 29, 29, § 108.—Hence, Trallĭānus, a, um, adj., of or belonging to Tralles, Trallian:

    quasi vero Trallianus fuerit Demosthenes,

    i. e. a native of Tralles, Cic. Or. 70, 234; cf. id. Phil. 3, 6, 15.—In plur. subst.: Trallĭā-ni, ōrum, m., the inhabitants of Tralles, the Trallians, Cic. Fl. 22, 52 sq.
    2.
    Tralles, ĭum, m., a people of Illyria, Liv. 31, 35; 37, 39 and 40.—Called also Tralli, ōrum, Liv. 27, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > Tralli

  • 13 Tralliani

    1.
    Tralles, ĭum, f., a town in Lydia, the modern Aidin Guzel - Hissar, Cic. Fl. 24, 57; 29, 71; id. Agr. 2, 15, 39; id. Att. 5, 14, 1; id. Fam. 3, 5, 1; id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 17; Caes. B. C. 3, 105, 5; Liv. 37, 45; Juv. 3, 70.—Called also Trallis, Plin. 5, 29, 29, § 108.—Hence, Trallĭānus, a, um, adj., of or belonging to Tralles, Trallian:

    quasi vero Trallianus fuerit Demosthenes,

    i. e. a native of Tralles, Cic. Or. 70, 234; cf. id. Phil. 3, 6, 15.—In plur. subst.: Trallĭā-ni, ōrum, m., the inhabitants of Tralles, the Trallians, Cic. Fl. 22, 52 sq.
    2.
    Tralles, ĭum, m., a people of Illyria, Liv. 31, 35; 37, 39 and 40.—Called also Tralli, ōrum, Liv. 27, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > Tralliani

  • 14 Trallianus

    1.
    Tralles, ĭum, f., a town in Lydia, the modern Aidin Guzel - Hissar, Cic. Fl. 24, 57; 29, 71; id. Agr. 2, 15, 39; id. Att. 5, 14, 1; id. Fam. 3, 5, 1; id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 17; Caes. B. C. 3, 105, 5; Liv. 37, 45; Juv. 3, 70.—Called also Trallis, Plin. 5, 29, 29, § 108.—Hence, Trallĭānus, a, um, adj., of or belonging to Tralles, Trallian:

    quasi vero Trallianus fuerit Demosthenes,

    i. e. a native of Tralles, Cic. Or. 70, 234; cf. id. Phil. 3, 6, 15.—In plur. subst.: Trallĭā-ni, ōrum, m., the inhabitants of Tralles, the Trallians, Cic. Fl. 22, 52 sq.
    2.
    Tralles, ĭum, m., a people of Illyria, Liv. 31, 35; 37, 39 and 40.—Called also Tralli, ōrum, Liv. 27, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > Trallianus

  • 15 Trallis

    1.
    Tralles, ĭum, f., a town in Lydia, the modern Aidin Guzel - Hissar, Cic. Fl. 24, 57; 29, 71; id. Agr. 2, 15, 39; id. Att. 5, 14, 1; id. Fam. 3, 5, 1; id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 17; Caes. B. C. 3, 105, 5; Liv. 37, 45; Juv. 3, 70.—Called also Trallis, Plin. 5, 29, 29, § 108.—Hence, Trallĭānus, a, um, adj., of or belonging to Tralles, Trallian:

    quasi vero Trallianus fuerit Demosthenes,

    i. e. a native of Tralles, Cic. Or. 70, 234; cf. id. Phil. 3, 6, 15.—In plur. subst.: Trallĭā-ni, ōrum, m., the inhabitants of Tralles, the Trallians, Cic. Fl. 22, 52 sq.
    2.
    Tralles, ĭum, m., a people of Illyria, Liv. 31, 35; 37, 39 and 40.—Called also Tralli, ōrum, Liv. 27, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > Trallis

  • 16 FESTIVAL ANNUALLY CELEBRATED AT CROSSROADS

    [N]
    COMPITALIA (-IUM) (PL)
    CONPITALIA (-IUM) (PL)
    COMPITALIA (-ORUM) (PL)
    CONPITALIA (-ORUM) (PL)

    English-Latin dictionary > FESTIVAL ANNUALLY CELEBRATED AT CROSSROADS

  • 17 Megara

    Megara, ae, f. u. Megara, ōrum, n. (Μέγαρα, τά; vgl. über beide nicht seltene Formen Neue-Wagener Formenl.3 1, 716), I) Stadt in der Landschaft Megaris, Geburtsort des Euklides, j. Magara, Cic. de div. 1, 57 (Form -a, ae). Liv. 28, 7, 16 (Form -a, ōrum): archaist. Nbf. Megares, Plaut. merc. 646: Abl. Megaribus, Plaut. Pers. 137. – II) Stadt auf Sizilien, früher Hybla gen., beim heutigen Cattaro, Liv. 24, 30 sqq. Sil. 14, 273. – Dav.: a) Megarēius, a, um, megarëisch, Ov. met. 10, 659. Stat. Theb. 12, 219. – b) Megarēnsis, e, megarensisch, subst., der Megarenser, Plin.: Plur. Megarēnsēs, ium, m., die Megarenser, Plin. u.a. c) Megarēus, a, um (Μεγάρειος), megarëisch, Plur. subst., Megarēa, ōrum, n., die Gefilde von Megara, Ov. fast. 4, 471. – d) Megareus, eī, u. eos, m. (Μεγαρεύς), aus Megara, Euclides Megareus, Cic. Acad. 2, 129. – e) Megaricus, a, um (Μεγαρικός), megarisch, signa, Bildsäulen aus megarischem Marmor, Cic. – Plur. subst., Megaricī, ōrum, m., die megarischen Philosophen, die Anhänger des Euklides aus Megara, Cic. – f) Megariī, iōrum, m., die Einw. von Megara, die Megarier, Quint. 5, 11, 40 H. – g) Megarus, a, um, megarisch, bei Megara (auf Sizilien), Verg.

    lateinisch-deutsches > Megara

  • 18 Megara

    Megara, ae, f. u. Megara, ōrum, n. (Μέγαρα, τά; vgl. über beide nicht seltene Formen Neue-Wagener Formenl.3 1, 716), I) Stadt in der Landschaft Megaris, Geburtsort des Euklides, j. Magara, Cic. de div. 1, 57 (Form -a, ae). Liv. 28, 7, 16 (Form -a, ōrum): archaist. Nbf. Megares, Plaut. merc. 646: Abl. Megaribus, Plaut. Pers. 137. – II) Stadt auf Sizilien, früher Hybla gen., beim heutigen Cattaro, Liv. 24, 30 sqq. Sil. 14, 273. – Dav.: a) Megarēius, a, um, megarëisch, Ov. met. 10, 659. Stat. Theb. 12, 219. – b) Megarēnsis, e, megarensisch, subst., der Megarenser, Plin.: Plur. Megarēnsēs, ium, m., die Megarenser, Plin. u.a. c) Megarēus, a, um (Μεγάρειος), megarëisch, Plur. subst., Megarēa, ōrum, n., die Gefilde von Megara, Ov. fast. 4, 471. – d) Megareus, eī, u. eos, m. (Μεγαρεύς), aus Megara, Euclides Megareus, Cic. Acad. 2, 129. – e) Megaricus, a, um (Μεγαρικός), megarisch, signa, Bildsäulen aus megarischem Marmor, Cic. – Plur. subst., Megaricī, ōrum, m., die megarischen Philosophen, die Anhänger des Euklides aus Megara, Cic. – f) Megariī, iōrum, m., die Einw. von Megara, die Megarier, Quint. 5, 11, 40 H. – g) Megarus, a, um, megarisch, bei Megara (auf Sizilien), Verg.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Megara

  • 19 Corinthus

    Corinthus (archaist. Corintus) u. Corinthos, ī, f. (Κόρινθος), Korinth, berühmte Handelsstadt im Peloponnes, mitten auf dem Isthmus (dah. bimaris C., Hor. carm. 1, 7, 2. Ov. met. 5, 407), von Mummius (146 v. Chr.) zerstört, ein Jahrh. nachher wieder aufgebaut, j. Corinto od. (türkisch) Gereme, Form -us, zB. Plaut. merc. 646. Cornif. rhet. 4, 66. Cic. de nat. deor. 3, 91. Serv. Sulpic. in Cic. ep. 4, 5, 4. Liv. 33, 34, 9. Flor. 2, 16, 1 u. 2, 17, 1: Form -os zB. Ov. mot. 6, 416 u. fast. 4, 501. Mela 2, 3, 7 (2. § 48). Liv. epit. 52 (vgl. für beide Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 196 u. 197): als neutr., Corinto deleto, Corp. inscr. Lat. 1. no. 541. p. 150. – Sprichw., non cuivis homini contingit adire Corinthum (nach dem Griech. ου παντος ἀνδρός ες Κόρινθον έσθ᾽ ὁ πλοῦς, Gell. 1, 8, 4), »eine Lustreise nach Korinth ist nicht jedermanns Sache«, zur Bezeichnung von etw., was nicht jeder tun kann od. nicht jedem wegen der damit verbundenen Schwierigkeiten gelingt, Hor. ep. 1, 17, 36. – meton., captiva Corinthus, die Beute (an ehernen Statuen) von ganz Korinth, Hor. ep. 2, 1, 193. – Dav.: A) Corinthius, a, um (Κορίνθιος), korinthisch, ager, Cic.: civis, Vitr.: bellum, Nep.: sinus, j. Golfo di Lepanto, Liv.: columnae, im korinth. Stil gebaute, Vitr. -aes, »korinthisches Erz« (eine bei den Alten sehr geschätzte Metallmischung aus Gold, Silber u. Kupfer), woraus Gefäße, Statuen usw. gemacht wurden, Cic.: dah. vasa Corinthia, korinth. Gefäße, Cic.; so auch supellex, opus, Cic. – subst., a) Corinthia, ae, f., eine uns unbekannte Pflanze, Plin. 4, 157. – b) Corinthiī, ōrum, m., die Einw., von Korinth, die Korinther, Cic. u.a. – c) Corinthia, ōrum, n., korinthische Gefäße (s. vorh.), Cic. u.a. – Vulg. Nbf. Corintheus, a, um, korinthisch, Isid. 15, 1, 45; 16, 5, 14 (auch Variante Isid. 13, 16, 6 u. 16, 20, 4): subst. Corinthea, ōrum, n., korinthische Gefäße, Petron. 50, 2. – B) Corinthiacus, a, um (Κορινθιακός), korinthiazisch, sinus, Liv.: pontus, Ov. – C) Corinthiēnsis, e, korinthiensisch, fons Pirena, Plaut.: litus, Tac.: subst., Corinthiēnsēs, ium, m., des Handels wegen zu Korinth ansässige Geschäftsleute, Apul. met. 10, 35. Paul. ex Fest. 60, 11. – D) Corinthiārius, ī, m., α) ein Arbeiter in korinthischem Erz, Spottname des Augustus wegen seiner Vorliebe für Werke aus korinthischem Erz, Auct. incert. b. Suet. Aug. 70, 2. – β) ein Aufseher über korinthische Gefäße, Corp. inscr. Lat. 6, 5900.

    lateinisch-deutsches > Corinthus

  • 20 Eretria

    Eretria, ae, f. (Ερετρία), I) eine Stadt bei Pharsalus in der thessalischen Landschaft Phythiotis, Liv. 32, 13, 9; 33, 6, 10. – II) eine ansehnliche Stadt auf der Insel Euböa, Vaterstadt des Philosophen Menedemus (eines Schülers Platos), des Stifters der sogen. eretrischen Schule, berühmt wegen der in ihrer Nähe gefundenen weißen Tonerde (creta), j. Palaeo-Castro, Cic. Acad. 2, 129. Liv. 32, 16, 7 sqq. – Dav.: A) Eretricus, a, um (Ερετρικός), eretrisch, philosophus, Cic. – Plur. subst., Eretricī, ōrum, m. (sc. philosophi), die eretrischen Philosophen, die eretrische Schule (Schüler des Menedemus), Cic. u. Sen.: dieselben auch Eretriacī, ōrum, m. (Ερετριακοί), Cic. Acad. 2, 129. – B) Eretriēnsis, e, aus Eretria (gebürtig usw.), eretriensisch, Nep. – Plur. subst., Eretriēnsēs, ium, m., die Einw. von Eretria, die Eretrienser, Liv. – C) Eretrius, a, um, eretrisch, creta, Plin. – Plur. subst., Eretriī, ōrum, m., die Einwohner von Eretria, die Eretrier, Mela.

    lateinisch-deutsches > Eretria

См. также в других словарях:

  • Cohors IIII Voluntariorum civium Romanorum — Aúreo con la imagen de Trajano, creador de esta unidad y emperador de los soldados Activa Desde 109 hasta ¿165?. País …   Wikipedia Español

  • Latin declension — Latin grammar Verb Conjugation Subjunctive by attraction Indirect Statement Declension Ablative Usages Dative Usages Latin is an inflected language, and as such has nouns, pronouns, and adjectives that must be declined in order to serve a… …   Wikipedia

  • Cohors I Celtiberorum — Activa Desde finales siglo I hasta finales siglo II. País Imperio romano …   Wikipedia Español

  • Cohors II Lingonum equitata — Activa Desde 73 hasta principios del siglo V. País Imperio romano Tipo …   Wikipedia Español

  • Cohors IIII Lingonum equitata — Vista de las ruinas del Castellum Segedunum y de sus termas, base de la unidad. Activa Desde 97 hasta p …   Wikipedia Español

  • Cohors VI Nerviorum — Activa Desde ¿96? hasta ¿411?. País Imperio romano Tipo Cohor …   Wikipedia Español

  • Cohors V Lingonum — Porta Praetoria del castellum Porolissum, base de la cohorte Activa Desde 85 hasta mediados del siglo III …   Wikipedia Español

  • Cohors I Sunicorum — Activa Desde 69 hasta c. 250. País Imperio romano Tipo Cohors …   Wikipedia Español

  • Cohors III Lingonum — Activa Desde 78 hasta finales del siglo II. País Imperio romano Tipo …   Wikipedia Español

  • Papirius Aelianus — Gneus Papirius Aelianus Aemilius Tuscillus, fue un político romano miembro del Ordo Senatorius y de origen hispano que desarrolló su cursus honorum durante el siglo II, sirviendo a los emperadores Adriano y Antonino Pío, alcanzando el honor del… …   Wikipedia Español

  • Cohors I Morinorum — Activa Desde 78 hasta principios del siglo V. País Imperio romano Tipo …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»